آیا انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی یکسان هستند؟

این دو نوع انگلیسی قطعاً یکسان نیستند، اما خیلی هم متفاوت نیستند. اگر یک انگلیسی زبان خارجی هستید و می‌ترسید که مبادله چند کلمه جمله شما را نامفهوم کند این مهم است که بدانید تفاوت‌های بین لهجه‌ی بریتانیایی و امریکن آن‌قدر زیاد نیستند که این اتفاق بیافتد، این دو نوع گاهی اوقات در املا، تلفظ، واژگان یا حتی ساختار دستوری متفاوت هستند. یکی از راه‌های قابل اعتماد برای شناسایی ملیت یک نفر این است که از او بخواهیم صحبت کند، زیرا وقتی کسی صحبت می‌کند، ما می‌توانیم لحن زبان او را بفهمیم و به لحن او گوش دهیم، این "لحن" معمولا به عنوان "لهجه" شناخته می‌شود. با لهجه افراد می‌توانید بفهمید که آیا آن‌ها اهل انگلیس، آمریکا، استرالیا و غیره هستند یا خیر. این به این دلیل است که لهجه به طور پیچیده با ملیت یا نژاد مرتبط است. بنابراین، مشروع است که بگوییم آمریکایی‌ها و بریتانیایی‌ها بیشتر از طریق لهجه‌شان قابل تشخیص هستند اگرچه هر دو انگلیسی صحبت می‌کنند، اما نحوه صحبت کردن آنها یکسان نیست. واضح‌ترین تفاوت بین انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی لهجه است که به طور کلی تفاوت‌های بین لهجه‌ی بریتانیایی و امریکن را در این مقاله بررسی می‌کنیم:

 تفاوت واژگان

آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها واژه‌هایی دارند که با یکدیگر تفاوت دارند. جدول زیر تعدادی از اشیاء روزمره را فهرست می‌کند که بسته به نوع زبان انگلیسی که استفاده می‌کنید، نام‌های متفاوتی دارند.  

 دستور زبان انگلیسی در مقابل آمریکایی

دیگر تفاوت‌ لهجه‌ی بریتانیایی و امریکن در دستور زبان آن‌ها است. در بیشتر موارد، دستور زبان انگلیسی و آمریکایی تقریباً مشابه هستند. اما چند ویژگی متفاوت وجود دارد که قابل ذکر است. البته باید توجه داشته باشید که این مثال‌ها نمونه‌هایی از تفاوت‌ها هستند اما همه به یک شکل صحبت نمی‌کنند.

تلفظ انگلیسی در مقابل آمریکایی

صداهای همخوان

در زیر، دو مورد از واضح‌ترین تفاوت‌های همخوان را در مورد لهجه آمریکایی و انگلیسی مورد بحث قرار خواهیم داد.

صدای /r/

وقتی صحبت یک انگلیسی را می‌شنوید و سپس آن را با سخنرانی یک آمریکایی مقایسه می‌کنید، اولین چیزی که احتمالاً متوجه خواهید شد این است که آن‌ها با صداهای "r" بسیار متفاوت برخورد می‌کنند. در انگلیسی بریتانیایی، وقتی یک "r" بعد از یک مصوت در همان هجا می‌آید، تلفظ نمی‌شود  این در کلماتی مانند "far"، "enter"، "market" و "injure" شنیده می‌شود. از سوی دیگر، آمریکایی‌ها از لهجه روتیک استفاده می‌کنند، به این معنی که "r" را به شدت تلفظ می‌کنند.

صدای /t/

در انگلیسی آمریکایی، وقتی صدای /t/ بعد از یک مصوت تاکید شده و قبل از یک مصوت ضعیف می‌آید، به ترکیبی از "t" و "d" تبدیل می‌شود. این را در کلماتی مانند "Butter" "Water" و "tomato" خواهید شنید "budder"، "wadder" و "tomaydo" . از سوی دیگر، در انگلیسی استاندارد بریتانیایی، /t/ در آن کلمات مانند صدای معمولی "t" به نظر می‌رسد. با این حال، این بسته به منطقه انگلستان متفاوت است. برخی از بریتانیایی‌ها از یک توقف  استفاده می‌کنند، به این معنی که /t/ واقعاً اصلا تلفظ نمی‌شود (مثلاً "tomah-o").

املای انگلیسی در مقابل آمریکایی

جدا از تغییرات تلفظی که ما از آن عبور کرده ایم، از دیگر تفاوت‌‌های لهجه‌ی بریتانیایی و امریکن این است که انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی  قراردادهای املایی متفاوتی دارند.

or در مقابل our

در انگلیسی آمریکایی، کلماتی مانند"favorite," "flavor," "savor," "endeavor" همیشه فقط با یک "or" نوشته می‌شوند. با این حال، همان کلمات در انگلیسی بریتانیایی باید شامل یک "u" باشد مانند "favourite," "flavour," "savour" and "endeavour"

ize در مقابل ise

در انگلیسی آمریکایی، کلمات زیادی را خواهید دید که با "ize" ختم می‌شوند، مانند "orgnize"  "realize" "capitalize" در انگلیسی بریتانیایی، این کلمات به جای "z" با "s" جایگزین می‌شوند مانند "organise" "realise"  "capitalise"

yze در مقابل yse

برخی از کلمات، مانند "analyze" and "paralyze," always"  همیشه با "yze" در انگلیسی آمریکایی پایان می‌یابند. با این حال، همان کلمات در انگلیسی بریتانیایی با «yse» پایان می‌یابند مانند "analayse" "paralayse"

ice در مقابل ise

انگلیسی آمریکایی از "ice" در انتهای کلمه "practice" استفاده می‌کند، صرف نظر از اینکه اسم یا فعل باشد. در انگلیسی بریتانیایی، این فعل به صورت «practise» نوشته می‌شود، اما اسم آن به صورت «practice» نوشته می‌شود.

se در مقابل ce

"Offense" "defense" "icense"همه املای آمریکایی هستند. اما در انگلستان، این کلمات را با املای "offence" "defence" "licence" خواهید دید.

l در مقابل ll

وقتی کلمه ای با یک "l" به شکل -ed یا -ing تغییر می‌کند، املا معمولاً در انگلیسی آمریکایی تغییر نمی‌کند. مثلاً «travel» به «traveled» و «traveling» تبدیل می‌شود. "cancel" به "canceld" و "canceling" تبدیل می‌شود. در انگلیسی بریتانیایی، "l" دو بار تکرار می‌شود، بنابراین شما  "travelled"/" travelling" و "cancelled"/"cancelling" را خواهید دید.

er در مقابل re

متوجه خواهید شد که در انگلیسی آمریکایی، برخی از کلمات مانند "center" "fiber" و "liter" به "er" ختم می‌شوند. اما حروف در انگلیسی بریتانیایی معکوس می‌شوند مانند "centre" "fibre"  "litre"

og در مقابل ogue

"Catalog" "dialog" "epilog" همگی نمونه‌هایی از کلمات انگلیسی آمریکایی هستند. همتایان بریتانیایی آن‌ها به صورت "catalogue" "dialogue" "epilogue" خواهند بود. به تفاوت‌های دیگری هم که در شکل زیر آمده توجه کنید: برای تقویت لهجه انگلیسی خودتون، حتما این مقاله رو چک کنید.

استرس و لحن

برخی از کلمات در انگلیسی آمریکایی به طور متفاوتی تاکید می‌شوند، به‌ویژه آن‌هایی که منشأ فرانسوی دارند، در آن‌ها آمریکایی تاکید آخرین هجا را حفظ می‌کند و انگلیسی بر روی هجای اول می‌رود.

 حروف اضافه

به عنوان یک یادآوری سریع، حرف اضافه کلمه ای است که رابطه بین دو اسم را نشان می‌دهد. حروف اضافه می‌توانند کلماتی مانند "at" "in" "under" "on" "etc" و غیره باشند. حروف اضافه می‌توانند در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی متفاوت باشند. مثال‌های بسیار بیشتری وجود دارد، اما چند نمونه رایج که معمولا درست هستند عبارتند از:

و در پایان

هرچه بیشتر این دو گویش انگلیسی را بدانید و درک کنید، وضعیت بهتری خواهید داشت. با یادگیری انگلیسی انگلیسی و آمریکایی، عملاً دانش خود را دو برابر خواهید کرد، می‌توانید صداهای انگلیسی بیشتری را تلفظ کنید، دایره لغات خود را افزایش دهید و مهارت‌های درک مطلب را افزایش می‌دهید. در حالی که ممکن است تتفاوت‌های بین لهجه‌ی بریتانیایی و امریکن وجود داشته باشد، نکته کلیدی این است که این دو شباهت‌های بیشتری دارند. استفاده تصادفی از یکی به جای دیگری به طور خودکار منجر به سوء ارتباط نخواهد شد. آمریکایی‌ها و بریتانیایی‌ها معمولاً می‌توانند بدون مشکل زیاد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، بنابراین اگر نمی‌توانید تفاوت‌های ظریف هر دو زبان را به خاطر بسپارید، خیلی به خودتان سخت نگیرید.