استفاده شعر در کلاس زبان

در مقاله قبل به موضوع روش تدریس لیسنینگ (گوش دادن) پرداختیم و در این مقاله قرار هست در مورد استفاده شعر در کلاس زبان صحبت کنیم.

اکثر وقت ها وقتی بین مدرسان از استفاده شعر در کلاس زبان یاد می‌کنم، حداقل یک معلم ابراز تاسف می‌کند: “دوست دارم شعرهای بیشتری را با دانش آموزان در کلاس کار کنم ولی زمان بر است”.

استفاده شعر در کلاس زبان

چیزی که من شما را به آن تشویق می‌کنم، این است که این معلم است که باید از شعر در برنامه درسی خود استفاده می‌کند، به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از زبان، استفاده از شعر در کلاس زبان نه به عنوان افزودنی است و نه سرگرم کننده بلکه بخش مهمی از آموزش است. اگر کمی به قبل برگردیم زمانی خود شما دانش آموز بودید. ترانه باز باران با ترانه را با شوق فراوان می‌خواندیم.

یا در سنین بزرگ تر در کتاب های ادبیات فارسی ما شعر هایی بودند، بر طبق سلیقه ما بودند گاهی شعر های حماسی و گاهی شعر های عاشقانه. زمانی که ما آن شعر ها را یاد می‌گرفتیم دوست داشتیم برای همه بخوانیم. آن اشعار علاقه ما را به معلم و کلاس درس بیشتر می‌کرد.

ما با شعر بزرگ می‌شویم. قافیه ها ما را محاصره می‌کنند، یا در برخی موارد، ما را بمباران می‌کنند.

شعر همیشه حواس ما را بیدار می‌کند. این به دانش آموزان کمک می کند تا از هر چیزی که در ذهنشان است، بکاهند و یا تصویری از آن ها بکشند که بتوانند در مورد آن احساس صحبت کنند. شعر، موسیقی و ریتمیکی است که توجه همه را به خود جلب می‌کند. شعر به تمرکز، توجه و هر دو نیاز دارد که معمولاً دانش آموزان به آن پایبند نیستند. با استفاده شعر در کلاس زبان تمرکز و توجه زبان آموز بهتر می‌شود. 

اما در عین حال من واقع گرانه موضوع استفاده از شعر را مطرح می‌کنم.

قبول دارم در هر سطحی از زبان که قصد آموزش زبان داریم، برایمان سخت است در لسن پلن خود شعر را برنامه ریزی کنیم زیرا زمان و انرژی زیادی می‌خواهد. ما به عنوان معلم ما باید روشی را انتخاب کنیم که از آن فید بک های خوبی می‌گیریم، از طرفی انگیزه خودمان نیز در استفاده از آن روش موثر است. پس سعی کینم از شعر خودمان هم لذت ببریم. مثلا در کلاس فعالیت های حرکتی داشته باشیم.

برای هر شعر و سطح زبان ایده های جدیدی داشته باشیم. بنابراین به طور فزاینده به نظر می‌رسد در حالی که معلمان می‌توانند دلایل زیادی را برای استفاده از شعر با کودکان در سنین پایین ذکر کنند، اما هنوز هم تعجب می‌کنند که چگونه می‌توانند ادغام شعر را در مقاطع بعدی ادامه دهند.

 دانش قبلی را فعال کنید.

زبان آموزان هنگامی بهتر یاد می گیرند که آن چه را که از قبل می دانند را به مطالب کنونی متصل می‌کنند. این گونه بیشتر درگیر یادگیری می‌شوند. شعر راهی سریع و سرگرم کننده برای انجام این کار فراهم می‌کند.

 ایجاد موضوع:

تدریس با موضوع و سؤالات راهنمایی کنند همراه آن برای اکثر ما تازگی ندارد و اکثر معلمان برای تهیه موضوع های درسی یا سایر بخش های کتاب، یک لیست آماده از روش ها را جمع می‌کنند. با این حال، شعر  به زبان آموزان اجازه می دهد تا موضوع و سؤالات اساسی را برای خود ایجاد کنند. این سوالات را قبل از شعر هایی که مفهوم داستان را دارند بپرسید.

در سطح های پایین تر به زبان مادری بیان شود.

روی حقایق متمرکز شوید.

ایجاد شعر روشی شگفت انگیز برای زبان آموزان  است تا بتوانند اطلاعاتی را که از طریق کلاس یا مطالعه مستقل آموخته اند به اشتراک بگذارند. آنچه در مورد شعر خارق العاده است این است که می‌توانند مطلب خشک و بی جان  را به واقعیت های طنز گونه و شادی آور تبدیل کنند.

 صحنه سازی کنید.

قبل از شروع آموزش یک متن طولانی و کسل کننده می توانید چند شعر مطابق با موضوع انتخاب کنید. اشعاری باعث کنجکاوی و به یاد آوری دانش قبلی می‌شود و در نهایت باعث ایجاد هیجان و انتظار برای درس جدید می‌شود.

تقویت مهارت نوشتن از طریق شعر:

اگر به دنبال راه هایی برای تقویت مهارت نوشتن زبان آموزان هستید، شعر وسیله ای مؤثر برای موفقیت آن ها است. از این فرصت استفاده کنید تا متن های شعر یا مفهوم شعر را تا حد امکان بنویسند. با استفاده از این ایده  زبان آموزان از مطالبی که ارائه می دهند شگفت زده می‌شوند.

از آن ها بخواهید هر چه را می‌شنوند بنویسند حتی یک کلمه. کم کم در شعر های بعدی متوجه پیشرفت خود می‌شوند. در نتیجه متن شعر الهام بخش زبان آموزان برای تقویت مهارت نوشتن است. این روش شروعی برای نوشتن است.

چشم اندازهای جدید را ببینید.

یکی از فواید شعر، توانایی آن در تمرکز مجدد، در صورت تغییرات موضوعی در حین آموزش است. برای زبان آموزان (و معلمان!) پیش می‌آید که نتوانند مسائل را از منظر دیگری در نظر بگیرند. شعر چشم زبان آموزان را به سمت روش های جدید و دید جامع به مبحث یاد گرفته شده، باز می‌کند.

کنجکاوی را نادیده نگیرید.

در متون آموزشی درباره کنجکاویت در طی یادگیری بسیار گفته شده است. با این حال، از تجربیات خودم می دانم که دانش آموزان به طور طبیعی کنجکاو هستند. چیز دیگری لازم نیست که انجام دهیم بلکه به کنجکاوی طبیعی آن ها توجه کنیم. شعر می‌تواند این کار را انجام دهد!

لذت را فراهم کنید.

این که زبان آموزان در کلاس شعری را تکی یا دست جمعی بخوانند باعث داشتن حال خوب آن ها می‌شود. آن ها از ادامه مسیر لذت می‌برند. زمانی که خودمان سخت مشغول کار هستیم پخش موسیقی باعث می‌شود ما از کار خود لذت ببریم. این باعث انگیزه در زبان آموان می‌شود. مخصوصا افرادی که هدف دارند. هیچ گاه موسیقی هایی که استاد خودم در کلاس پخش می‌کرد را از یاد نمی برم این موسیقی ها باعث ایجاد انگیزه در من می‌شدند و محرک من بود.

خصوصا در ساعات پایانی کلاس. من راه برگشت تا خانه انگیزه و انرژی داشتم و در خانه سعی می‌کردم تکالیفم را انجام بدهم. این باعث سخت کوشی من می‌شد. این چنین تجربه هایی را اکثر ما داشته ایم.